15 Δεκ 2009

κάλιο αργά παρά ποτέ!

κάλιο αργά παρά ποτέ! αναφώνησα και έλυσα το τόξο.

βλέπω μήνες τώρα το παράδοξο, όσο πιο πολύ δουλεύω, και το δουλεύω πολύ τώρα καθώς έχω τον Χρόνο, αλλά και για να αναπληρώσω την καλοκαιρινή έλλειψή του, τόσο να χαλά το αποτέλεσμα. και όσο χαλά αυτό, χαλά το κέφι. και πάει λέγοντας. και δεν μπορούσα να δώσω μια εξήγηση. παραλλαγές πάντα είχα αλλά τώρα ήταν το κάτι άλλο.
και όμως ήταν πολύ απλό! χωρίς να το καταλάβω, είχα αλλάξει επίπεδο εμπλοκής. λέω πως βάζοντας για πρώτη φορά στόχο, το 570, πως απ' εκεί ξεκίνησαν όλα.
μέχρι τώρα τα αποτελέσματα απλώς συνέβαιναν. όπως κάθε αρχάριος-ερασιτέχνης, έκανα το κέφι μου, ολοκληρωτικά μάλιστα, δηλ. και με επέκταση στα υλικά, ρυθμίσεις,κλπ.  και οι αγώνες έδιναν ένα αποτέλεσμα που δεν το επεδίωκα. απλά συνέβαινε. και δεν το έβαζα σε κρίση. ήταν μιά ομορφιά, σαν την ζωή στον παράδεισο πριν την έξωση... στο καλύτερό του, μου χάρισε 569 στο κλειστό της Σταυρούπολης, (ναι εκεί που ο Ινδιάνος προχθές έγραψε πανελλήνιο 584, που κρατούσε απ' το 2003), και 1256 Fita στην Λαμία. το εισιτήριο της Κορέας ήρθε χωρίς να το επιδιώξω, καθώς και το Porec.
αλλά κάπου εκεί, αδιόρατα, χωρίς να το καταλάβω, έγινε αυτή η αλλαγή, όπου πια άρχισα να επιδιώκω το αποτέλεσμα. αλλά αυτό όμως, αγαπητέ μου, σε διαβεβαιώνω εκ πείρας πια, είναι κάτι ΠΟΛΥ διαφορετικό!!! αλλάζει ο βαθμός εμπλοκής. είχε έρθει η ώρα, όπου έπρεπε ή να συνεχίσω χαβαλετζίδικα, συν ψάρεμα κλπ, η να αποδεχτώ την αλλαγή επιπέδου και να δουλέψω με την αντίστοιχη ποιότητα. όλα δεν γίνονται, παρά μόνον επιφανειακά. εξόριστος του παραδείσου, τώρα τα πράγματα δεν χαρίζονται. τα κερδίζω με ιδρώτα! το σκορ δεν συμβαίνει, παρά μόνο δημιουργείται, πόντο τον πόντο, πινελιά την πινελιά. το τόξο δεν ρίχνει μόνο του... η σκόπευση δεν συμβαίνει μόνη της και δεν έχει τέλος.
η εποχή της αθωότητας πέρασε ανεπιστρεπτί... ίσως μετά από ένα μεγάααλο κύκλο να βρεθώ ξανά στην αρχή και να ξανατοξεύσω αθώα, αλλά τώρα έχουν άλλα σειρά...
σαν να μην έφτανε αυτό, βάζοντας στόχο το 570, που σημαίνει, μισά μισά 9αρια 10ρια, δηλ. να το πω αλλιώς, αποδεκτά μόνο 30 μικρά λάθη, έχουμε και κάτι άλλο... η τεχνική δεν χωρά πια παραλλαγές. εκτός του 10 τα άλλα νούμερα έχουν πάνω κάτω δεξιά και αριστερά, το 10 που δεν συμβαίνει απλά, αλλά είναι ζητούμενο, σου ζητά το απόλυτο στη τεχνική, στην προετοιμασία, στην εκτέλεση, σε όλα. είναι άλλο να τοξεύω στο κίτρινο και ότι προκύψει, και άλλο η νέα πρόκληση, η  νέα πίστα στο παιγνίδι, να το στείλω στο 10 και μόνον εκεί!
τα μάτια μου άνοιξαν, όταν στην Καβάλα, είδα από κοντά τον Στέφανο και την τελετουργία της βολής του. την εμμονή του μέχρι παρεξηγήσεως στην λεπτομέρεια, απ' το παπούτσι μέχρι τα χιλιοστά της χορδής ( μου είχε ζητήσει να του φτιάξω χορδή 163cm + 3mm!!!) το τόξο και το βέλος του τα ίδια 5 χρόνια τώρα. η τεχνική του, είναι η δική του, αυτό που ταιριάζει στο σώμα και στο χαρακτήρα του, όχι τι κάνει αυτός και τι είπε εκείνος. δίπλα του, φαινόμουν και κυρίως ήμουν χύμα.  να μην αποφασίζω ποιο απ' όλα τα υλικά μου είναι το καταλληλότερο, με περιττές κινήσεις, πότε έτσι πότε αλλιώς, πότε σιγά και πότε γρήγορα... ένα χάος...
το αποτέλεσμα της Πάτρας περιγράφει καλά και μάλλον επιεικώς αυτήν την τσαπατσουλιά.
"κρίση είναι" είπε η Λίτσα, και ναι έτσι είναι και μέσα απ' τις κρίσεις πορευόμαστε, ευτυχώς η δυστυχώς δεν έχει σημασία, αρκεί να μην τα παρατήσουμε, αρκεί να προχωράμε. Keep Walking που λέει και μια κινέζικη παροιμία

επιτέλους 286, στο χώρο μου και αβάδιστα, κερδισμένο με κόπο, αλλά με γεμάτο κατανόηση τρόπο! κάλιο αργά παρά ποτέ! αναφώνησα και έλυσα το τόξο, μόλις με τον δικό μου αργό τρόπο κατάλαβα όλα τα παραπάνω, και αφού πέρασαν 2 μέρες ρίχνοντας 780 βέλη, το ένα χειρότερα απ'τ άλλο. άγιο είχα καθώς αν δεν έδινα μια λύση ακόμη θα έριχνα. και τα κλιματιστικά 2 χρόνια τώρα ζητούν βάψιμο!!!

η συνέχεια στο επόμενο

26 σχόλια:

Vassilis είπε...

Φτάσαμε σε έναν ακόμη τοίχο και τώρα πρέπει να αποφασίσουμε, στρίβουμε αριστερά ή δεξιά ? Συνεχίζουμε χαβαλετζίδικα ? ή πάμε για αλλαγή πίστας ?
Και άντε και παίρνεις την δύσκολη στροφή και αποφασίζεις να παλέψεις με το θηρίο Τι χρειάζεσαι ?
1) Χρόνο (Περισσεύει σε κανέναν ????)
2) Σωστή τεχνική υποστήριξη (βλέπε προπονητή) αλλιώς συνεχώς χρειάζεται να ανακαλύπτεις τον τροχό συνεχώς
3) Υποστήριξη από το περιβάλλον (βλέπε οικογένεια).
4) Υποδομή. Και δεν μιλάμε μόνο για χώρο (που εδώ κάτω είναι δυσεύρετος)
5) Κίνητρο
Αυτό δε το τελευταίο ποιος να στο δώσει ? Γιατί καλό είναι να θέλεις να βελτιστοποιηθείς για πάρτη σου, αλλά όταν καλείσαι να δώσεις τόσα από τον εαυτό σου κάτι πρέπει να βάλεις σαν αντίβαρο από την άλλη μεριά της ζυγαριάς

Εγώ πάλι έχω την τύχη να έχω μεγάλα παιδιά που δεν με χρειάζονται ( χα... !!!), άρα έχω λίγο χρόνο
Ο συνέταιρος μου στην οικογένεια …..έχει φάει και αυτός την ίδια πετριά (λες να είναι κολλητικό ??) Άρα…….
Προπονητή έχω (με κεφαλαίο Π παρακαλώ).
Από υποδομή…. Κάτι λιγότερο από τα απολύτως αναγκαία (άλλα δεν παραπονιέμαι …..πολύ)
Όσο για κίνητρο … θέλω να τσακίσω τον Μίλτο σε κόντρα ολυμπιακού γύρου στα 70 μέτρα (χεχεχεχε) .
Φτάνουν για να γίνω top class indian archer που λένε και στο χωριό του Μίλτου?

(¨Όποιος απαντησε ναι......έχασε !!!!)

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

χαίρομαι να ακούω πως χρησιμεύω σε κάτι! δεν είναι και λίγο...
την δέχομαι την πρόκληση και βλέπω πως δείχνεις την κλάση σου, μη ζητώντας κόντρα στο κλειστό αφού νομίζεις πως είναι σαν να κλέβεις εκκλησία...
μ' αυτό το πλευρό να κοιμάσαι :-))
και όταν ξυπνήσεις θα είναι αργά

καλές γιορτές βρε, και με υγεία ο νέος χρόνος

Vassilis είπε...

"μ' αυτό το πλευρό να κοιμάσαι :-))
και όταν ξυπνήσεις θα είναι αργά"

Λοιπόν επειδή είμαι παιδί φρόνιμο και δεν θέλω να με πιάσεις στον ύπνο έκανα μια ακαδημαϊκή συζήτηση με τον coach για το τι πρέπει να κάνω αν θελήσω να στρίψω δεξιά (στον τοίχο που λέγαμε, από την δύσκολη μεριά!!)
και τι μου είπε ... !!!
5-6 προπονήσεις την εβδομάδα !! (από 3-4 που κάνω)
100-120 βέλη κάθε φορά (από 70-80 τώρα)
Έξτρα γυμναστική για ενδυνάμωση συγκεκριμένων ομάδων μυών ( Εγώ μέχρι τώρα γυμνάζω μόνο τους …προκοιλιακούς μου – και κάνω καλή δουλειά !!)

Τελικά σκέφτηκα να κάτσω λίγο εδώ στον τοίχο να ξαποστάσω πριν πάρω κάποια στροφή !!!


Άντε και καλές μας γιορτές !!!!!!!!!!

σταυρος είπε...

Λοιπον Βασιλη!!!
Να την παρεις τη στροφη μονο που επρεπε να εχεις ηδη ξεκινησει αν θελεις να κοντραρεις το Μιλτιαδη το
2010!!
Ομως λες θελεις υποδομη!!

Αμ οταν ελεγα εγω ρε ενα γηπεδακι ανοιχτο και το χειμωνα εσυ θυμασαι τι ελεγες??

Πως θα πας να ριξεις 70 απο τα κακομοιρα 18??
Γι'αυτο οσο την ξερω η τοξοβολια κανει σημειωτον!!
Αφου κανενας δε ζηταει τιποτα!!
Εμαθα το γηπεδακι του χοκευ στο Ελληνικο-αυτοι που θελουν να υπαρχουν-το πηραν με ρεσαλτο απο την τοξοβολια!!
Αληθευει???

Διαβασε τι λεει ο κ.Βισβαρδης του ΑΣΤΑ για τις χρυσες-πριν απο μας-εποχες της τοξοβολιας!!

Λοιπον ετσι γινονται οι δουλειες!!!

Χαιρετισμους στη Βαλεεβα!!

καλες γιορτες κι απο μενα!!

ΥΓ.Μιλτιαδη μην ακους που κλαιγεται ειναι επικινδυνος, κανει κρυφες προπονησεις !!

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Σταύρο, φίλε μου

η τεχνική του Βασίλη, δεν χρειάζεται δουλειά, για τον απλό λόγο, οτι είναι ανύπαρκτη!!! δεν θα έδειχνα ένα video του Βασίλη σε μαθητές για να πάρουν πατήματα... ο Βασίλης κάνει ότι κάνει με την οξυδέρκειά του... τις δε κόντρες, δεν τις φοβάται, καθώς έχει κερδίσει μάχες ζωής... τι να του πεί ένα λιανόπαιδο, ή ένας κωλόγερος - λίγο απ'όλα... αλλά ευτυχώς υπάρχουν και άλλα είδη λουλουδιών, ώστε να μην βαριόμαστε παίζοντας, πάντα όσο ναρθεί η ώρα να την κάνουμε με τρόπο...

έτσι νομίζω για σήμερα
ούνκ!

Vassilis είπε...

Χαιρετώ την κομπανία

Καπετάν Σταύρο που χάθηκες ????
Μελτάδ' μου, συμφωνώ. Ούτε εγώ δεν θα έδειχνα video μου σε κανένα. Εδώ εγώ με είδα μια φορά και δεν πιστευα αυτό που έβλεπα (αλήθεια πως ρίχνω έτσι ????)
Πάντως μιας και το ανέφερες και μιας και το είχα πάντα απορία, όταν αναφέρεσσαι στην τεχνική τι ακριβώς εννοείς ?
Όποιον ρωτάω μου απαντά με γενικότητες και αοριστίες.
Ξαναρωτώ λοιπόν και όποιος γνωρίζει την απάντηση ας την πει.
Τι ΑΚΡΙΒΩΣ εννοούμε όταν αναφερώμαστε στην τεχνική ενός τοξότη

Αντε να φωτιστούμε και εμείς οι αδαείς

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Βασίλη, προσπαθείς να με κουφάνεις; μην κουράζεσαι, σε λίγο θα κουφαθώ μόνος μου.. τεσπα, πάμε...

παρατήρησε κάποιον που πιάνει τόξο πρώτη φορά, και ρίχνει με χαρά τα πρώτα του βέλη! αυτό που βλέπεις είναι "τεχνική 0%!" μπορεί και να μην μπορέσεις να συγκρατήσεις ένα χαμόγελο! δες και την εθνική Κορέας, όποιον νά'ναι, "τεχνική 96,7%" σου πέφτει το σαγόνι. η χάρη η απλότητα αλλά και η αποτελεσματικότητα καλοπαντρεμένα.

πάμε παρακάτω. άρα όταν σε χρεώθηκε ο προπονητής σου, ήσουν στην κατάσταση 0% τεχνική. σε βλέπανε και γελούσαν, καλά καλά δεν μπορούσες να ανοίξεις το ξύλινο τόξο. σου είπε λοιπόν, πως να σταθείς πως να πιάσεις το τόξο και την χορδή, πως να σημαδέψεις με την θολή εικόνα της χορδής σαν δεύτερο σκοπευτικό, και άρχισες να ρίχνεις. κάθε τρεις και λίγο σε διόρθωνε. ήσουν σαν σίγμα τελικό! ώμο επάνω κορμό να γέρνει πρός κάθε κατεύθυνση...
απ'όσα σου έλεγε δεν μπορούσες να κάνεις ούτε τα μισά, (τράβα με πλάτη, κάτω ο ώμος, μην πιάνεις το τόξο, χαλαρά, κλπ) αλλά προσπαθούσες.

ΕΙΧΕΣ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΧΤΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΟΥ!

μετά από κάποιο χρόνο σου υπέδειξε και άλλες λεπτομέρειες, πως να αναπνέεις, πως να κατανέμεις το βάρος σου στα πέλματα, πως την πίεση της χορδής στα δάχτυλα, πως να χαλαρώνεις τα μπράτσα και τους ώμους ούτως ώστε να περνάει η δύναμη στην πλάτη, πως να μήν γέρνεις παρά να στέκεις περήφανα ψηλά και ίσια! και δεν έχει τέλος...

Όταν με το καλό γράψεις 595/600 να ξέρεις πως έχεις πιάσει το 96%, είσαι βιρτουόζος!!! και πας για το υπολειπόμενο 4%, που πιθανόν είναι και άπιαστο, αλλά γι'αυτό και τόσο επιθυμητό...

τώρα,
ξέρω που το πας! λες ότι αφού δεν έχω δουλεμένη τεχνική, αφού είναι πρωτόλεια και γεμάτη σφάλματα, όπως λίγο-πολύ όλων, πως κάνω ότι κάνω από σκορ και όλοι (ε, όχι και όλοι...) με κυνηγάτε; γιατί δεν τα κάνουν και οι άλλοι;
δεν ξέρω!
η περίπτωσή σου έχει αυτό το παράδοξο!
δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γίνει όταν αρχίσεις να εμβαθύνεις στις λεπτομέρειες...

Vassilis είπε...

Λοιπόν Μίλτο
Αφού αρχίσαμε την κουβέντα , ας την πάμε λίγο πιο κάτω
Άρα αν κατάλαβα όταν λέμε ΤΕΧΝΙΚΗ εννοούμε :
Πως προετοιμάζεται, πως ανοίγει το τόξο και πως τελικά εκτελεί την βολή ένας τοξότης.
Άρα ο καθε τοξότης μπορεί να έχει την δική του τεχνική
Και όσο περισσότερο δουλεύει πάνω σε αυτήν τόσο καλύτερα ρίχνει
Και για να παραφράσω τα λόγια του προπονητή μου, μέσω της τεχνικής γίνεται εφικτό να μπορεί ένας τοξότης να επαναλαμβάνει ακριβώς την ίδια βολή κάθε φορά.

Μπορώ λοιπόν ευθαρσώς να πω ότι εφ' όσον (σε επίσημο αγώνα) το σκορ μου είναι 569, τότε η τεχνική μου είναι στο 94,8% σύμφωνα με τα μαθηματικά σου και όχι ανύπαρκτη χεχεχεχεχε

Χιπ χιπ ούρααααα !!!!!!!

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

για να μαζεύουμε την κουβέντα, καθώς εγώ δεν έπεσα στο καζάνι με το μαγικό φίλτρο, και πρέπει να ρίχνω 200 βέλη την μέρα, μόνο για συντήρηση. για πρόοδο πρέπει να ρίχνω άλλα 200, άρα χρειάζομαι χρόνο... για να μαζεύουμε την κουβέντα λοιπόν, σου λέω μόνο να προσέχεις... ξέρω τουλάχιστον 3 ταλέντα που σταμάτησαν, όταν τα, πρόωρα, καλά τους σκορ κατέρρευσαν κι άλλους 2 που το γύρισαν σε compound, μόνο και μόνο για κανα ομαδικό μετάλλιο...

Vassilis είπε...

Μίλτο

Δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου ταλέντο (στα 50 μου !!)
Δεν πρόκειται να σταματήσω το recurve ακόμα και αν τα σκορ μου πέσουν κάτω από τα σκορ αρχαρίων (απλά γιατι μου αρέσει !!!!)
Τα μετάλλια δεν με απασχολούν (τα έχω πεταμένα σε ένα κουβαδάκι μεσα σε ένα ντουλάπι :)
Πάντα όμως προσπαθω να μαθαίνω όπότε ξαναέρχομαι στην κουβεντούλα (για τελευταία φορά ελπίζω)
Διόρθωσε με όπου έχω λάθος
Αναπτύσω/εξελίσω την τεχνική σημαίνει (στο φτωχό μου μυαλό) ότι προσπαθω να κάνω τα πάντα όσο πιο απλά γίνονται....
Αλλά αν δεν μπορεί κάποιος να απλοποιήσει παραπάνω την τεχνική του και αφήνει να μπαίνουν λάθη σε αυτήν τότε αν ο τοξότης είναι ικανός να επαναλαμβάνει το ίδιο πάντα λάθος τόπε πάλι είναι σε καλό δρόμο

Σωστό ή λάθος ?

Αυτά και καλές γιορτές σε όλους τους αναγνώστες του μπλογκ
(πρόσφατα έμαθα ότι σε διαβάζουν και αρκετοι από το αεροδρόμιο !!!)

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

ρε Βασίλη,
όσο και να θέλεις να κάνεις το πράγμα απλό, αυτό έχει τις δικές του προδιαγραφές, και σε οδηγούν... στο αεροβόλο τουφέκι γράφουν οι πρώτοι 600/600, στο τόξο ακόμη δεν το είδαμε... κάτι σημαίνει αυτό...

τον όποιο δρόμο τεχνικής μας υποδεικνύει ένας προπονητής, το κάνει για να συμμαζέψει το χάος που προέρχεται από τόσα κόκαλα τένοντες και μύες + ιδέες σκέψεις, αισθήματα φόβοι, κλπ.

κάνοντας κάτι ανάποδα, ανορθόδοξα, μπορεί να πάει για κάποιον χρόνο αλλά μακροπρόθεσμα και κυρίως κάτω από πίεση δεν θα βοηθήσει. μετά τόσες χιλιάδες χρόνια πολιτισμού και κουλτούρας λίγα πράγματα παραμένουν αδιευκρίνιστα, και ειδικά σε κάτι τόσο κοινό και καθημερινό, όσο το τόξο, μην κοιτάς που στο αεροδρόμιο τα έχετε κρυμμένα και δεν τα βλέπει ο κόσμος...
ας πούμε αν αντί για ορθός - κάθετος στο έδαφος, συνηθίζεις να γέρνεις προς κάποια κατεύθυνση γιατί "έτσι βολεύει εμένα" θα το βρεις μπροστά σου καθώς το γέρνω έχει διαβάθμιση, το ορθός κάθετος δεν έχει, είναι ένα και μοναδικό πράγμα. έτσι λοιπόν, ρίχνοντας το βάρος στις φτέρνες πχ. αντί για τα μήλα των πελμάτων, παίρνεις μια στάση λόρδωσης, που στο μάκρος ενός αγώνα φέρνει από κούραση έως λουμπάγκο!!!
αυτό το ρίξε και με ένα πόδι σε έκταση αρκεί να ρίχνεις το ίδιο και 10, είναι τελείως αμερικανιά, και τρέφεται με το ότι το αποτέλεσμα - το άθροισμα μετράει και όχι η ομορφιά της βολής. δες όμως και τους κορεάτες, τους κινέζους, πόσο όμορφα και αποτελεσματικά συγχρόνως τοξεύουν!!! και που τους έχουν γραμμένους τους αμερικάνους!!!

αυτό είναι, η μαθητεία στην τεχνική!!!
να μαθαίνω - θεραπεύω τον βέλτιστο μυοσκελετικά τρόπο και μέσω αυτού να ρυθμίζω το τόξο και το βέλος, και στο κατόπιν να βελτιώνω - εξελίσσω το εγώ, μέσω των μαχών η των αγώνων την σήμερον... έτσι νομίζω εγώ, μήν με παρεξηγήσεις πάλι....

δες πόσα παιδιά αρχίζουν ένα μουσικό όργανο και μόλις φτάσουν στις κλίμακες πόσα συνεχίζουν... είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα... τι τις θέλουμε τις κλίμακες; παίζουμε ελεύθερα....
αμ δεν είναι όμως ελεύθερα... όσο και αν ακούγεται κουφό μόνο αν υποταχθείς και δουλέψεις στην τεχνική σου μπορείς στο κατόπιν να δράσεις ελεύθερα, αλλά με τον πλούτο που απόχτησες δουλεύοντας έστω και φαινομενικά, μονότονα...
πάω να γεμίσω.... ε όχι και νερό... νερό πίνουν τα μουλάρια!!!

Ανώνυμος είπε...

ΤΕΧΝΙΚΗ : ο πιό αποτελεσματικός τρόπος εκτέλεσης της αθλητικής κίνησης, σύφωνα με τα κριτήρια της αθλητικής επιστήμης (ανατομία, εργοφυσιολογία, βιομηχανική της κίνησης, αθλητική ψυχολογία, "παιδαγωγική" κλπ.)

ΣΤΥΛ : η προσαρμογή της τεχνικής στις ιδιαιτερότηες του κάθε αθλητή ξεχωριστά (προυποθέτει όλα τα παραπάνω κριτήρια και μεγαλές δόσεις υπομονής και επιμονής του προπονητή πρός τον αθλητή)

Το τυποποιημένο στύλ φέρνει πόντους.
Η τυποποιημένη τεχνική φέρνει περισσότερους πόντους.

Ο Μίλτος μιλάει για τεχνική και ο Βασίλης απαντάει για το στυλ.

Σε κάθε περίπτωση μην ξεχνάμε την κοινώς αποδεκτή αναλογία
Επίδοση στην τοξοβολία = 20% τεχνική + 80% ψυχή (θέληση, πίστη,εσωτερική δύναμη, ψυχολογία, σωστή προετοιμασία...)

Καλές γιορτές να έχουμε, υγεία και επιτυχίες σε κάθε προσωπικό και αγωνιστικό στόχο γαι το 2010.

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

άντε επιτέλους... και δεν μπορούσα να κοιμηθώ ήσυχα, βαθιά...

σαν να ακούω ήδη τον Βασίλη... και το στύλ με λίγη δόση τεχνικής;...

Φίλοι μου ο καθένας όπως βολεύεται και όσο του κόφτει... εμένα που δεν μου κόφτει και πολύ, αναγκάζομαι (τραβάτε με και ας κλαίω) να κάνω μεγάλου όγκου προπονήσεις, για ισοζύγιο... τα 70 του Βασίλη τα έχω για ζέσταμα, αλλά εν τέλη το γ...νο το άθροισμα μετράει

Ανώνυμος είπε...

"αλλά εν τέλη το γ...νο το άθροισμα μετράει"

Το ταξίδι και οχι η Ιθάκη Μίλτο, το ταξίδι μετράει για τον τοξότη.
Το είπε και ο ποιητής.

Το άθροισμα πόντων είναι ένα σημείο αναφοράς για τους "απ΄έξω" με βάσει το οποίο κρίνεται η απόδοσή μας και όχι η προσπάθεια.

Υπάρχει και η ευχαρίστηση στην προσπάθεια για αυτό που κάνουμε που μετριέται με άλλα μέτρα και σταθμά. Συνήθως όσο μεγαλύτερη είναι η ευχαρίστηση τόσο περισσότεροι και οι πόντοι.

Αν μπορούσαμε να το απλοποιήσουμε θα έλεγα "συνέχισε να το ευχαριστιέσαι στην προπόνηση και στους αγώνες και οι πόντοι θα έρθουν".

Το blog σου πάντως το ευχαριστιόμαστε όλοι.

Vassilis είπε...

"Συνήθως όσο μεγαλύτερη είναι η ευχαρίστηση τόσο περισσότεροι και οι πόντοι."

Επιτέλους έστω και αργά ήρθε η δικαίωση !!!

Καλές γιορτές και το 2010 να φέρει μεγάλα χαμόγελα και γεμάτες αγγαλιές

σταυρος είπε...

Λοιπον χρονια πολλα σε ολους!!!

Βασιλη

Συνήθως όσο μεγαλύτερη είναι η ευχαρίστηση τόσο περισσότεροι και οι πόντοι."

Ναι ετσι!!

το..μεγεθος μετραει!!
Το ειχε πει και η Βουγιουκλακη!!!
Κατι ηξερε αυτη!!!

Τωρα για την τεχνικη δεν καταλαβαινω που κολανε οσοι ρωτας!
Αμα ομως διαβασεις το πρωτο βιβλιο του σχιστοματη( το δευτερο αγορασε ολα τα αντιτυπα ο Μιλτος)θα σου λυσει την απορια!!
Μια ειναι η τεχνικη απλως σου φαινεται οτι αλλαζει αναλογα με το σωματοτυπο του καθενος!
Αλλος ειναι λεπτος αλλος εχει προικοιλια αλλος καμπουρα και παει λεγοντας!
Για ολους ισχυει ομως το μοτιβο που περιγραφει ο κορεατης!
Τωρα αν εγω που "ειχα" λιγη μπακα,και δεν μπορουσα οπως λεει αυτος να εχω σωστα τους κοιλιακους η' ο αλλος που εχει συνεχεια τον αριστερο ωμο στο αυτι για πολλους λογους(λιβραζ ,χαζομαρα,αγνοια)η'γερνει πισω κ.λπ κ.λπ
ειναι δουλεια του προπονητη του να το φτιαξει!!

Τωρα για τους ποντους και οχι τους "ποντους" χε χε
θα σου το πω ως εξης:
Οχι τοσο γλαφυρα οσο ο Μιλτος φυσικα!!!
Ολοι ξερουμε?? να στριβουμε το τιμονι!
Σουμαχερ γινεται κανεις μονο με την καταληλη προπονηση!Καιναι λιγο ταλεντο!!!
Εμεις λοιπον αν μπορουσαμε να εχουμε μια F1 σε καμμια περιπτωση δεν θα πιαναμε επιδοσεις Σουμαχερ
Ετσι και με το τοξο, εχουμε φτασει τις επιδοσεις του απλου οδηγου με "καλο"αυτοκινητο!
Κι εδω αρχιζουν τα δυσκολα για να πλησιασεις τα ορια του ακριβου εξοπλισμου(αυτοκινητου)
Υποδομη,σωστη προπονηση, υλικα,λεφτα,γερα νευρα,χρονος!!!με οποια σειρα τα προτιμας!!
Οσο για το επαναλαμβανομενο λαθος που παει σωστα, μακροπροθεσμα θα σε κρατησει σε ενα οριο και αν ζοριζει και μυς(πολυ πιθανο) λογω της λαθος στασης θα εχει και τραυματισμους
Ηθικο διδαγμα:
Βελτιωσε την τεχνικη σου να ανεβασεις το 94,8 σου στο 96 που λεει ο Μιλτος και ειδικα στις μεγαλες αποστασεις που δεν παιζουν τα μπουρια που χρησιμοποιεις μεσα!!!!
ΧΕ ΧΕ ΧΕ
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΒΑΣΙΛΗ
Αντε γιατι οι βορειοι μας πηρανε φαλαγγι λεει ο Μιλτιαδης!!!

Καλες γιορτες σε ολους!!!!!

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

α ρε Σταύρο,

σε σένα και στον Πρόδρομο έχω τα θάρρητά μου για προκοπή και κατανόηση. αυτός ο Βασίλης απ' την πολύ την τεμπελιά που τον δέρνει όλο στο δεν είναι....

τι το θέλουμε το ρύθμισμα, τι το θέλουμε το ίσασμα, τι την θέλουμε την δύναμη, να ρίχνουμε όπως νάναι αφού σκόρ βγαίνουν...

ευχαριστώ και δεν θα πάρω... τα παραδείγματα φίλων που τους πήρε η αποκάτω είναι πολύ φρέσκα για να τα ξεχάσω.... δουλεύω λοιπόν χαμάλικα, με αγωνία, μην και δεν προλάβω και όταν δεν θα ανοίγει πιά το τόξο, (κούφια η ώρα) θα κάνουμε ισολογισμό

υγεία καλή χρονιά
καλές βολές επίσης

Ανώνυμος είπε...

Καλά τα λέει ο Παλιόγερος συναθλητές.Αλλα αυτά είναι για νέους αθλητές που έχουν χρόνια μπροστά τους.Οσο ψαχνόμαστε για να κάνουμε καλύτερα σκορ ακουγοντας κ εφαρμόζοντας πότε το ενα κ πότε το αλλο έστω κ αν ειναι σωστα,τότε κ με τη βιασυνη που κατέχει εμάς τους ελληνες χανομαστε στη μεταφραση,μπερδευόμαστε νευριάζουμε κ χανουμε την ουσια του παιγνιδιου.Τη διασκεδαση.Οσο πιο χαλαρα παρουμε τον αγωνα πιστευω οτι καλυτερα αποτελεσματα θαχουμε.
Βεβαια χαμενος δεν πηγε κανενας δοκιμαζοντας κ εφαρμοζοντας κατι που του βγηκε σε καλο.Σαν κ μενα.Αντι για tab ειχα αυτια γαιδαρου.Ας ειναι καλα ο Μιλτος που καθε φορα διορθωνει κ κατι.Α!! ρε τι εχανα τοσα χρονια.
Τελος παντων.Χρονια Πολλα κ καλα γεματα υγεια κ να διασκεδαζουμε παντα εκει που βρισκομαστε!!!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Vassilis είπε...

Ρε Μίλτο μάλλον με έχεις λίγο παρεξηγήσει....(ίσως)
Δεν είπα να μην ασχοληθεί κανείς με την ρύθμιση του εξοπλισμού του, ισα ίσα που ασχολούμενος με τον εξοπλισμό του κανείς μαθαίνει και την συμπεριφορά του αλλά..... αλλά την διαφορά ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ο εξοπλισμός !!!!! αλλά ο τοξότης και μάλιστα το διανοητικό κομάτι του τοξότη (αδόκιμος όρος αλλά μάλλον καταλαβαίνεις τι θέλω να πω)
Δεν πιστεύω ότι για την επίτευξη ενός "καλού" σκορ είναι απαραίτητες οι πολλές λίβρες,οί τόνοι βελών η ατέρμονη ενασχόληση με τον εξοπλισμό και οι ατελείωτες ώρες προπόνησης.... (χμμμ... για το τελευταίο διατηρώ ακόμη αμφιβολίες)
Για το φτωχό μου το μυαλό η ψυχική κατάσταση του τοξότη την ώρα της βολής είναι ο ρυθμιστής του σκόρ.
Αν λοιπόν κάποιος αισθάνεται καλύτερα με το να σκαλίζει και να ξανασκαλίζει και όταν τελικά τελείωσει με το σκάλισμα να αρχίσει να ξανασκαλίζει τον εξοπλισμό του τότε ας το κάνει
Απλά αυτό δεν μπορώ να το δω σαν κανόνα (το σκάλισμα για την "απόλυτη" ρύθμιση)
...και τελιώνοντας δεν είμαι υπερ του "να ρίχνουμε όπως νάναι αφού σκόρ βγαίνουν..." αλλά να ρίχνουμε όπως --- και όσο --- αισθανόμαστε καλά άσχετα αν οι κορεάτες δεν συμφωνούν και επιμένουν ότι πρέπει να ρίχνουμε όπως αυτοί προτείνουν :)
Και που είσαι Μίλτο ... μην με πείς και ρατσιστή τώρα έτσι !!

Με το καλό το 2010 σε όλους

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Βασίλη, δεν σε παρεξηγώ, είσαι φίλος αγαπητός. μόνο που με ανησυχεί ο τρόπος που αντιμετωπίζεις το τόξο...

πριν χρόνια ο Frangilli πήρε και έριξε έναν αγώνα κλειστού με το τότε τόξο της αδερφής του, ξύλινο με το κατάλληλο στο μήκος του και spin jazz βέλος, απλό σκοπευτικό χωρίς αντίβαρα κλπ. έγραψε 545... πολύ μακρυά απ'το 597, δικό του κι αυτό... ο εξοπλισμός λοιπόν κάνει διαφορά.
τώρα θα μου πείς " μα εμείς έχουμε αγοράσει τα καλύτερα, ότι και οι super" εδώ λοιπόν μπαίνει ο παράγοντας ρύθμιση...και ανάλογα τι θέλεις να κάνεις, έχει μιά σοβαρή θέση στην διαδικασία. σαν την κιθάρα του καλού μουσικού, την οποία χρόνια μεταχειρίζεται. πριν παίξει κοιτά το κούρδισμα, πάντα λίγο θα θέλει διόρθωση, μετά παίζει, ότι μπορεί...

όλα έχουν λοιπόν λόγο, τα υλικά και το κούρδισμα - ρύθμιση, η τεχνική, το μυαλό και η ψυχή (αν υπάρχει...) η ας το πω καλύτερα η διαχείριση των συναισθημάτων...
και όσο ανεβαίνει η σκάλα, η δυσκολία αυξάνει γεωμετρικά...

πολλοί,γρήγορα βρίσκουν ένα setup υλικών και στάσης αποτελεσματικό και μ'αυτό πορεύονται, περισσότερο πυροβολώντας,παρά τοξεύοντας!

εγώ το αντιμετωπίζω σαν μια μορφή τέχνης, η οποία αενάως με ωθεί στην αναζήτηση του ιδανικού, που κάθε μέρα αλλάζει θέση...

ευτυχώς!!!
φιλιά και ευχές

Ανώνυμος είπε...

Το "εγώ" αλλάζει θέση, μάλλον, και όχι το ιδανικό. Μήπως ρυθμίζοντας το "εγώ" θα μπορέσουμε κάποιες στιγμές να διασταυρώσουμε τις πορείες μας με το ιδανικό. Ξέρεις τώρα, αυτές τις μαγικές στιγμές που όλα κυλάνε όμορφα, το τόξο παίζει καλύτερα από κιθάρα, τα βέλη πετάνε ιδανικά, ο στόχος είναι τεράαααστιος, το αποτέλεσμα σίγουρο και η ικανοποίηση (λέγε με "εγώ")ανεκτίμητη.
Ολα είναι μέσα μας...

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

αυτό ξαναπέστο...έτσι είναι...εν τη ρύμη του λόγου δεν σταμάτησα έγκαιρα... αλλά τι είναι ο άνθρωπος...

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμος Ο/Η ινδιανος είπε...

μολις διαβασα την προηγουμενη συζητηση και τι να πω.....με μπερδεψατε λιγο στην αρχη αλλα προς το τελος κατι αρχισα να καταλαβαινω. ρε παιδια τι φανταστικοι διαλογοι, ερωτησεις, απαντησεις. κατεβασα στο facebook μια απο τις προπονησεις μου, αυτο που θα δειτε γινοταν καθε μερα εκτος κυριακης. προσπαθουσα και εγω μονος και ερημος με την γυναικα μου παρεα κανα δυο τρεις φορες "εγω μπορει να μην εκαν μπανακια αλλα η οικογενεια τα χρειαζοταν" να βγαλω ακρη μ'αυτη την θεικη ανακαληψη που λεγετε τοξο. ακομη και μετα το πανεληνιο δεν μπορω να καταλαβω τιποτε απλα αγαπω την τοξοβολια και προσαθω να ριχνω με την ιδια αγαπη που εδειξα την πρωτη φορα. και μου την ανταποδιδει απλοχερα καθε φορα...μεγαλος ερωτας βρε παιδι μου, τρελές αισθησεις βιωνει το κορμι μου με καθε βελος που ριχνω αλλα και με καθε βελος που βγαζω απο τον στοχο. δεν ξερω αν το εχετε βιωση ποτε αυτο. δεν μπορω να το εξηγησω με λογια...ολα αυτα που ειπατε σωστα αλλα δεν ακουσα μια λεξη πανω στην οποια βασιζοντε ολα τα αλλα. την πραγματικη ΑΓΑΠΗ. κιαυτο ειναι κατι που δεν μαθαινετε!φιλια στον γατουλη.

Ανώνυμος είπε...

και τι είναι όλο αυτό το νταλαβέρι ορέ Ινδιάνε, αν δεν είναι αγάπη για το τόξο και για τον εαυτό; γιατί όλη αυτή η αγωνία και ο αγώνας;

σαν καμιά κόρη κάνεις...
"αγάπη μου, πές μου πως και πόσο μ'αγαπάς..." μα... " όχι όχι θέλω να μου το πείς..."

ινδιανος είπε...

αυτο πρεπει να μου το πεις εσυ, ειναι αγαπη, η ειναι ενα μεσον με το οποιο προσπαθουμε να κερδισουμε κατι εκτος απο αυτο που μας δινει η τοξοβολια....

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

είναι ολοκληρωτική, ανιδιοτελής αφοσίωση Ινδιάνε... κάτι που πολλές κόρες θα ήθελαν, αλλά...ας μην συνεχίσω!